Znaki katastrofy spacje ocalenia

Książki, które stoją w mojej Sebaldowskiej biblioteczce bardzo często odwołują się do obrazów wędrówki, podróży, poszukiwania, tropienia, chodzenia po śladach. Jakby myślenie o Sebaldzie i Sebaldem nie mogło być statyczne, jakby wymagało ruchu, przemieszczenia. Zebrane przez Przemysława Czaplińskiego i Katarzynę Kończal szkice odpowiadają na ten impuls, odszukując nowe ścieżki przez nieoczywiste, ruchome terytorium dzieła Sebalda, podkreślając zarazem, że po Sebaldzie, po doświadczeniu jego prozy, jesteśmy już gdzie indziej, wędrujemy inaczej.
fragment recenzji prof. Magdaleny Heydel

Polscy znawcy wnikają w twórczość Sebalda dogłębnie i wielostronnie. Niejednomyślni w odczytaniach tej prozy, uprzytamniają jej niejednoznaczność i niezwykłość.
fragment recenzji Jakub Ekier