Di Maeno

Opowiadanie fantasy. Głównym tematem jest walka ze złem, czyli klasyka, ale nie wszystko, co powinno być czyste i białe takim pozostaje, a to, co uważa się za złe wzbudza w czytelniku sympatię, by w końcu okazać się, że to uznane przez mieszkańców Trivii za złe i naganne jest dobre, ma swoje marzenia i dąży do wolności, o której przeciętny mieszkaniec stolicy i każdej z Prowincji nie jest nawet w stanie pomarzyć.
Hegemon, Utas di Maeno na łożu śmierci nie wyznacza na swojego następcę najbardziej spodziewanego najstarszego jego syna Sensena, który oczywiście ma o to do ojca żal. Hegemonem zostaje mało znaczący władca małej prowincji. Być może, gdyby Utas zadecydował zgodnie z oczekiwaniem wszystkich, nie doszłoby do wszystkich kolejnych niespodziewanych wydarzeń, odkryć własnych umiejętności paranormalnych, nie doszłoby do niechcianych ślubów i stolica Trivii Eo di eo nie zostałaby doszczętnie zniszczona. Umierający Hegemon wiedział jednak o pewnym spisku, który zawiązał się, by pozbyć się klanu di Maeno. Chciał chronić najstarszego syna, mimo że najlepiej ze wszystkich był przygotowany do rządzenia.
Spisek na braci di Maeno po śmierci Hegemona doprowadza do nieszczęścia. Jeśli Sensen chce odzyskać hegemonię, musi walczyć, wspinając się na wyżyny swojego intelektu i zdolności zarządczych.
Piękna ballada o klanie braci wspierających się w każdej sytuacji dla ratowania nazwiska. Honor jest dla nich wartością nadrzędną. Honor i klan, dla których poświęcają swoją wolność osobistą i miłość. Walka zaś odziera ich z marzeń i przewartościowuje dotychczasowe ich życie.